Warto się tu zatrzymać na chwilę - prezentacja sołectw Gminy Grodków

Niegdyś prawie każda miejscowość gminna  posiadała zamek, pałac, dworek, kościół, zajazd, młyn i szkołę. Różnorodność budowli to tym samym różnorodność stylów.

Dawniej obraz okolic urozmaicony był wiatrakami budowanymi od 1750 - 1900.

Imponująca posiadłością był zamek w Kopicach i Sulisławiu i Jędrzejowie. Piękny był zamek w Wierzbniku.

Na poświęcenie  uwagi zasługują również takie dzieła artystyczny jak: krzyże, kaplice - piękne w swej prostocie zaznaczają stare, zatarte już szlaki: ambony, kamienne chrzcielnice, obrazy oraz rzeźby.

Zapraszamy Państwa do zapoznania się z charakterystyka a następnie odwiedzenia  sołectw  Gminy Grodków.

Niewielka wieś położona jest na zachód od Grodkowa. W średniowieczu należała m.in. do rodzin von Zedlitz i von Buchta. Następnie majątek często zmieniał gospodarzy Wśród nich byli m.in. wrocławscy biskupi, którzy oddawali majątek w dzierżawę. Kolejnymi użytkownikami Sulisławia była m.in. w 1776 roku rodzina Bordelebehn. Po sekularyzacji kościelnych majątków na początku XIX wieku dobra stały się własnością Prus. W 1814 roku Sulisław należał do króla Fryderyka Wilhelma III, który, za zasługi w wojnie z Rosją, a potem z Francją, przekazał go, wraz z Oleśnicą Małą, Johannowi Ludwikowi Yorck von Wartenburg. W tym samym roku nowy właściciel Sulisławia został obdarzony także tytułem hrabiowskim. Ze względu na to, że wybór głównej siedziby hrabiego padł na pałac w Oleśnicy Małej, Sulisław został sprzedany i w 1820 roku właścicielem został Hoffmann, który równie szybko sprzedał wieś Hugo Grosserowi. Kolejnym gospodarzem był Franz Grassner z Gałązczyc, a potem rodzina von Francken-Sierstorpff z Jędrzejowa. Od 1888 roku Sulisław należał do Hansa Karla hrabiego Schaffgotsch z Kopic, syna Joanny i Hansa Ulricha. Rodzice kupili pierworodnemu synowi, zresztą bardzo niepokornemu, niewielki wówczas pałac, aby mieć go na oku, gdyż młody Schaffgotsch zasłynął z niefortunnych inwestycji, czym na tyle naraził się ojcu, iż ten pozbawił go możliwości dysponowania rodzinnym majątkiem. Hans Karl przystąpił do rozbudowy swojej siedziby. W wyniku prac powstała eklektyczna rezydencja wzniesiona na planie nieregularnego czworoboku z wieżą w południowo-wschodnim narożniku. Do dziś zachowało się wiele fragmentów dawnego wystroju, m.in. dwa piece, sztukaterie oraz drewniana podłoga na parterze. W 1908 roku majątek, ze względu na problemy finansowe, został oddany w dzierżawę, a rok później stał się ponownie własnością rodziny von Francken-Sierstorpff. W ich posiadaniu Sulisław pozostał już do 1945 roku. Po II wojnie światowej, w latach 70. XX wieku, w pałacu przeprowadzono remont i przeznaczono go na szpital dla Komendy Wojewódzkiej w Opolu. W XXI wieku budowla została zakupiona przez osobę prywatną i wyremontowana. Wnętrza otrzymały nowy wystrój, odrestaurowano kominki i sztukaterie. Po zakończeniu prac w pałacu powstał ekskluzywny hotel. Również zabudowania gospodarcze odrestaurowano i przeznaczono do użytku dla gości. Założenie pałacowe w Sulisławiu stało się jedną z wizytówek województwa opolskiego.