Warto się tu zatrzymać na chwilę - prezentacja sołectw Gminy Grodków
Niegdyś prawie każda miejscowość gminna posiadała zamek, pałac, dworek, kościół, zajazd, młyn i szkołę. Różnorodność budowli to tym samym różnorodność stylów.
Dawniej obraz okolic urozmaicony był wiatrakami budowanymi od 1750 - 1900.
Imponująca posiadłością był zamek w Kopicach i Sulisławiu i Jędrzejowie. Piękny był zamek w Wierzbniku.
Na poświęcenie uwagi zasługują również takie dzieła artystyczny jak: krzyże, kaplice - piękne w swej prostocie zaznaczają stare, zatarte już szlaki: ambony, kamienne chrzcielnice, obrazy oraz rzeźby.
Zapraszamy Państwa do zapoznania się z charakterystyka a następnie odwiedzenia sołectw Gminy Grodków.
Historia Lipowej sięga drugiej połowy XIII stulecia. Miejscowy kościół w dokumentach pojawił się w 1315 roku, kiedy okoliczny majątek wchodził w skład dóbr cystersów z Kamieńca. Wśród wielu właścicieli wsi można wymienić w XVII wieku rodzinę von Bischofsheim (płyty nagrobne przedstawicieli znajdują się m.in. w kościele) i von Kern. W ich posiadaniu część wsi pozostała do XX stulecia. W XVIII wieku w Lipowej właścicielami miejscowego dworu z majątkiem była także rodzina von Fragstein.
Obecny kościół pod wezwaniem św. Marcina został zbudowany pod koniec XV lub na początku XVI wieku. W latach 50. i 60. XX stulecia był remontowany. Jest to budowla gotycka, orientowana. Kaplica przy nawie powstała w XVIII wieku, a nową zakrystię wzniesiono w 1835 roku. Kościół zdobi ołtarz w stylu regencyjnym z XVIII stulecia oraz m.in. barokowe obrazy z tego samego okresu. Do najstarszych fragmentów dawnego wystroju należą kamienne płyty nagrobne z XVI, XVII oraz XVIII wieku, m.in. Wacława von Bischofsheim i jego żony Ewy oraz Franciszki de Rohrscheidt, jednej z fundatorek wyposażenia świątyni. Obok kościoła św. Marcina znajduje się budynek plebani z 1817 roku.
W pierwszej połowie XIX wieku w Lipowej powstał niewielki parterowy dworek, który zamieszkany był przez dzierżawcę majątku z rodziną. W jego otoczeniu znajdował się folwark, częściowo zachowany do dnia dzisiejszego.